بیماری لوپوس می تواند بیشتر قسمت های مختلف بدن را تحت تاثیر قرار دهد و هنگامی که این بیماری بر روی اندام های داخلی مانند قلب، ریه ها، مغز یا کلیه ها تاثیر می گذارد، می تواند بسیار جدی تر هم باشد.
همچنین در برخی از انواع آن مانند لوپوس سیستمیک علائم حادتر از انواع دیگر آن هستند. نکته دیگری که در خصوص علائم این بیماری باید بدانید این است که علائم آن می‌توانند در مدت کوتاهی بهبود پیدا کنند و یا زمان زیادی برای بهبود نیاز داشته باشند.
اخیرا دریافته ایم که بیماری لوپوس ممکن است باعث تنگ شدن رگ های خونی شود. این امر می‌تواند منجر به افزایش خطر ابتلا به آنژین( ورم گلو)، حملات قلبی و سکته شود، بنابراین نظارت دقیق و درمان زود هنگام درباره فاکتورهایی مانند کلسترول بالا و فشار خون بالا، حیاتی و لازم است. سایر اندام ها
در معرض نور خورشید بودن: برخی بر این باور هستند که نور خورشید یک عامل محیطی موثر است.
نکته دیگری که در خصوص بیماری لوپوس باید بگوییم این است که هنوز هیچ درمان قطعی و کاملی برای این بیماری وجود ندارد اما می‌توان علائم، نشانه‌ها و عوارض آن را کنترل کرد.
این افراد با خطر جدی مواجه هستند و باید به آنها توجهی ویژه شود.
آنتی بادی های خودکار در خون گردش می کنند؛ اما در سلول های خونی بعضی از افراد، دیوارهای نفوذ پذیر وجود دارد و به آنتی بادی ها اجازه عبور کردن را می دهد.
این ضایعات باعث خواهند شد که پوست ضخیم یا زبر شود و در برخی مواقع مانند جای زخم اثر آن باقی می‌ماند.
اختلال در عملکرد مغز و سیستم عصبی مرکزی: اگر مغز تحت تأثیر بیماری قرار گرفته باشد، ممکن است سردرد، سرگیجه، تصاویر بیماری لوپوس تغییرات رفتاری، مشکلات بینایی و حتی سکته مغزی یا تشنج نیز رخ دهد.
ریزش مو به‌خصوص در لکه‌های پوستی که به آن آلوپسی‌آره گفته می‌شود.
دکتر اولیویا، استادیار گروه پزشکی روماتولوژی در دانشکده پزشکی ایکان در کوه سینا ، در مصاحبه ای می گوید : “ما دریافتیم که با در پیش گرفتن درمان های متناسب، عمر بیماران مبتلا به لوپوس طولانی تر خواهد شد.
بررسی ادرار فرد ممکن است افزایش سطح پروتئین یا گلبول های قرمز خون را در ادرار نشان دهد که اگر لوپوس کلیه های فرد را تحت تأثیر قرار داده باشد ممکن است رخ دهد.
نژاد: هر فردی با هر زمینه نژادی ممکن است به لوپوس مبتلا شود؛ اما افراد رنگین پوست به نسبت سفید پوست ها، دو تا سه برابر بیشتر در معرض خطر هستند.
بیشتر زنان مبتلا به لوپوس، در صورت تمایل می توانند بچه‌دار شوند، اما بهتر است قبل از باردار شدن در مورد برنامه های خود با پزشک صحبت کنند تا در صورت لزوم، روش های درمانی تغییر کند. سعی کنید زمانی که لوپوس غیر فعال است و مقدار کمی دارو مصرف می کنید، برای دوران بارداری خود برنامه‌ریزی کنید. به تعداد کمی از زنان مبتلا به لوپوس بسیار شدید ممکن است توصیه شود که باردار نشوند چون بارداری می‌تواند فشار زیادی را بر روی قلب، ریه ها و کلیه ها وارد کند. خطر ابتلا به عوارض ناشی از بارداری در زنانی که بیماری آنها بر تعدادی از اندام های مختلف تاثیر می‌گذارد و کنترل علائم آنها بدون استفاده از داروهای خاص دشوار است، افزایش می یابد.